Şefkat halkası olarak programlarımız devam ediyor. Liseli-Hamilik Okulu öğrencisi ve liseli-hami aile buluşmalarımızdan sonra sıra aylık aktivitemize geldi. Biz de şefkat, halden anlamayla başlar dedik ve göremeyen insanların halini anlamaya talip olduk. Bunun için de karanlıkta diyalog etkinliğine gittik.

Etkinlik bittiğinde bir buçuk saatlik karanlıktan sonra aydınlığa kavuşmuş ve hepimiz görmenin gücünü ve önemini fark etmiştik. İlginç olan ise normalde yolda yürüdüğümüzde farkına bile varmadığımız bir sürü detayı karanlıkta kulağımızla, burnumuzla, elimizle veya ayağımızla yakalamaya çalışmaktı.

             Rehberimizi ise ilk kez etkinlikten sonra gördük, o bizi göremese de. Kendisi sonradan görme engelli olmuş biriydi ve bize eşini sadece bir kez gördükten sonra bir kaza sonucu görme yetisini kaybettiğini anlattı. İçimizi acıtan bu hikayeden sonra gözlerimizin dolduğunu hissetmiş olmalı ki hemen esprili bir dille ’20 sene geçti. İkimiz de yaşlandık. O, benim gözümde hep 55 kilo ve gencecik. Oysa şimdi kaç kilo olmuştur?’ diyerek yüzlerimize birer tebessüm kondurdu.

Etkinlik sonunda hepimiz gözün değerini anlamış, görmenin kıymetini idrak etmiştik. Aynı zamanda sadece gözümüzün değil, diğer organlarımızın da öneminin farkına varmıştık. Yani, göremeyen insanların halini anlayıp hayatımız boyunca unutamayacağımız, oldukça verimli ve etkileyici bir zaman geçirdik.

Oradan ayrılırken ise aklımızda Peygamber Efendimiz (sav)’in şu sözü vardı: ‘’İki nimet vardır ki insanların çoğu onları değerlendirme hususunda aldanmıştır; sıhhat ve boş vakit.’’

Sağlığımızın ve zamanımızın kıymetini bilenlerden olmak duasıyla…